ΑΦΙΕΡΩΜΑ/ ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ /Δεκέμβριος 2016

  

Επιλέγει ο Μιχάλης Μοδινός*

Είναι ωραίο να περιηγείσαι στους  νέους τίτλους. Μπορεί ωστόσο να καταντήσει  και εξαιρετικά αγχωτικό με βάση τον όγκο της παραγωγής. Σημειωτέον ότι,  στα χρόνια της κρίσης,  οι εκδοτικές περίοδοι τείνουν να συντμηθούν σε δύο το πολύ δίμηνα ανά έτος, στριμώχνοντας στους πάγκους των βιβλιοπωλείων ένα πλήθος τίτλων που αγωνίζονται να ανασάνουν μέσα από σωρούς μετριοτήτων ή και ροζ «τούβλων».  Σε κάθε περίπτωση  έχουμε κι αυτό το εξάμηνο αρκετά  καλομεταφρασμένα βιβλία, πολλές επανεκδόσεις κλασσικών, γνωριμία με νέους συγγραφείς και ορισμένες καινοτομικές τάσεις που δείχνουν το κατά πού πορεύεται η λογοτεχνία στον καιρό του διαδικτύου. Δεν λείπουν δε και οι ευχάριστες εκπλήξεις. Ας επιχειρήσουμε μια πλοήγηση.

Λέων Τολστόι, Άννα Καρένινα,  1. μτφ. Άρης Αλεξάνδρου, σελ. 1264 ΑΓΡΑ και 2. μετάφραση Κοραλία Μακρή, σελ. 960,  Γκοβόστης, 2016.

Δύο καλές νέες εκδόσεις του αρχετυπικού μυθιστορήματος του Τολστόι. Η Άννα Καρένινα  ταξιδεύει έτσι κι αλλιώς από γενιά σε γενιά, μεταφέροντας προβληματισμούς αναλλοίωτους ανά τους αιώνες. Έργο επικό, με τεράστιο εύρος και βάθος θεμάτων, στο οποίο βρίσκονται σε τέλεια ισορροπία η αναζήτηση μιας επίγειας ηθικής, το ανθρώπινο δράμα και ο φιλοσοφικός στοχασμός. Πώς πρέπει να ζήσουμε τη ζωή μας όταν οι πλέον προσφιλείς ψευδαισθήσεις μας διαλύονται; Από ποια πιστεύω πρέπει να πιαστούμε;  Μυθιστόρημα για το νόημα της ζωής και της ευτυχίας όπου  ο Τολστόι διδάσκει ότι το αιώνιο λάθος των ανθρώπων είναι να ταυτίζουν την ευτυχία  με την πραγματοποίηση των πόθων τους.

Εμίλ Ζολά, Στον Παράδεισο των Κυριών, μτφ. Ιφιγένεια Μποτουροπούλου, σελ. 606, ΣΤΕΡΕΩΜΑ

Εντυπωσιακό έργο εντασσόμενο στην περίφημη σειρά των Ρουγκόν- Μακάρ, όπου κεντρικός ήρωας είναι ένα ....πολυκατάστημα, με όσες δραματικές αλλαγές επιφέρει αυτός ο νέος θεσμός στα ήθη και τις παραγωγικές σχέσεις της εποχής. Ο Ζολά, μέσα από ίντριγκες και έρωτες σχολιάζει πρωτίστως τον άκριτο ασπασμό της προόδου, τον καταναλωτικό σοσιαλισμό, τους αστικούς μετασχηματισμούς στο Παρίσι του Ωσμάν, τον οικονομικό ανταγωνισμό και την τάση του μεγάλου να καταβροχθίζει το μικρό προκειμένου να επιβιώσει. Ο κοινωνικός δαρβινισμός θριαμβεύει ως θεωρία και ο ώριμος πια νατουραλισμός του Ζολά βρίσκεται στα 1883 στις καλύτερες μέρες του.

Γουίλκι Κόλλινς, Η Γυναίκα με τα Άσπρα, μτφ.- πρόλογος Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος, εισαγωγή Τζων Σάδερλαντ, σελ. 985, GUTEMBERG

Ένα εντυπωσιακού σε όγκο και ποιότητα  ανάγνωσμα της βικτοριανής εποχής που συνδυάζει τον έρωτα με το μυστήριο για να παγιδέψει τον αναγνώστη με την καινοτόμα για την εποχή  πολυπρισματικότητά του. Αισθησιακό μυθιστόρημα μυστηρίου, με πρωτότυπη για την εποχή  δομή  εν είδει δικαστικού ρεπορτάζ, με  

πολλαπλές αφηγήσεις και πειστική συγκρότηση της ραγδαίας εκβιομηχάνισης, της αστικοποίησης  και των κοινωνικών ανατροπών της εποχής

Έντγκαρ Άλλαν Πόε, Η Αφήγηση του Άρθουρ Γκόρνον Πιμ από το Ναντάκετ, μτφ. Πολύκαρπος Πολυκάρπου, σελ. 507, GUTENBERG

Μήτρα πολλών περιπετειωδών /ταξιδιωτικών αφηγήσεων (από τον Μέλβιλλ ως τον Βερν και τον Κόνραντ) η ναυτική αυτή ιστορία του Πόε, γραμμένη στα 1837, επανεκδίδεται τώρα σε  ωραία μορφή με πρόλογο, σημειώσεις και παραρτήματα στη νέα σειρά ALDINA των εκδόσεων GUTENBERG. Μέσα από άγριες θάλασσες, ανταρσίες,  ναυάγια,  κανιβαλισμούς και άγνωστα νησιά  με επικίνδυνους αυτόχθονες, ο  συγγραφέας οδηγεί προσεχτικά τον αναγνώστη  σε μια κάθοδο  σ΄ αυτό που αργότερα θα ονομαζόταν ασυνείδητο, προκειμένου  να αντιμετωπίσει τα πρωταρχικά στοιχεία της πραγματικότητας και να πλησιάσει μέσω ενός γειωμένου εξωτισμού τις  θεμελιώδεις αλήθειες του βίου. Συναρπαστικό, παραπλανητικό, ανησυχητικό, υπονομευτικό της όποιας αλήθειας, πιθανότατα το πιο ολοκληρωμένο  έργο του.

Γκυ ντε Μωπασσάν, Ιστορίες Αυτοχειρίας, μτφ. Γιάννης Στρίγκος σελ. 149, ΠΟΙΚΙΛΗ ΣΤΟΑ

Οκτώ ευφυείς ιστορίες  από τον μάστορα της μικρής φόρμας Γκυ ντε Μωπασσάν Η αυτοκτονία περιγράφεται σ’ αυτή  τη συλλογή ως το τέλος μιας μακράς γραμμής από διαψεύσεις, εξαπατήσεις, και εντέλει ως ανυπαρξία νοήματος σ’ ένα κόσμο που μας προδίδει συστηματικά και όπου η εκούσια έξοδος από τη ζωή μπορεί να αντιμετωπισθεί  ως θαρραλέα –ακόμη και χαρωπή- αγνόηση του θανάτου. Οι ιστορίες του Μωπασσάν είναι τέτοιας καθαρότητας και ακριβείας που μοιάζουν σαν να κουβαλάνε τον σκελετό τους έξω από τη σάρκα.  

Τόμας Χάρντυ, Ο Παραστρατημένος εφημέριος, σελ. 269, μτφ. Γιάννης Κωστόπουλος, Καστανιώτης

Η ρεαλιστική ατμόσφαιρα του βικτωριανού μυθιστορήματος, οι εσωτερικές συγκρούσεις και οι αιώνιες δυσκολίες της σάρκας  διαγράφονται ξεκάθαρα στις ιστορίες του  Χάρντυ. Είναι ο καλύτερος δρόμος για να μεταφερθεί κανείς  στους κόσμους της παρελθούσας αγγλικής επαρχίας, όπου οι παρεκκλίσεις είναι μη αποδεκτές  και εν δυνάμει κατακριτέες, και όπου επομένως τα πάθη εκρήγνυνται με τραγική δύναμη. Ο ίδιος ο Χάρντυ εκδιώχθηκε, θυμίζω,   ως αποσυνάγωγος από τους εκκλησιαστικούς κύκλους όπου ανήκε, ενώ θεωρήθηκε υπερβαλλόντως  παθιασμένος και τολμηρός από τους ομότεχνούς του.  Ενδιαφέρουσα συλλογή.

Ζοακίμ Μαρία Μασάντο ντε Ασίς, Ελένα, μτφ., Πρόλογος, Επίμετρο Νίκος Πρατσίνης, σελ. 387, Gutenberg

Θεμελιωτής του βραζιλιάνικου αστικού μυθιστορήματος, ο ντε Ασίς (1809- 1908)  παραμένει η πλέον διακριτή μορφή στα γράμματα της αχανούς αυτής, πρώην πορτογαλικής κτήσης, έχοντας υπηρετήσει στη διάρκεια της εκατοντάχρονης ζωής του όλα τα είδη του γραπτού λόγου. Ρηξικέλευθο και με ενδιαφέρουσα πλοκή ερωτικό δράμα,  το Ελένα αντηχεί εν πολλοίς τους μυθοπλαστικούς προβληματισμούς της τότε ευρωπαϊκής μητρόπολης, αλλά παρά τους ρομαντικούς του τόνους δεν του λείπει η ειρωνεία και η κριτική απόσταση από τα πράγματα. Εξαιρετική έκδοση και κατατοπιστικό επίμετρο.  

Φράνσις Σκοττ Φιτζέραλντ, Η άλλη όψη του Παραδείσου, μτφ. Δημήτρης Στεφανάκης, σελ. 433, ΜΙΝΩΑΣ

Παρά τον ορυμαγδό εκδόσεων και επανεκδόσεων έργων του Φιτζέραλντ, το πρώτο του αυτό μυθιστόρημα (1920) δεν είχε μεταφρασθεί στα ελληνικά.  Καλά έκαναν λοιπόν οι εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ και το επιχείρησαν, για να πάρουμε μια γεύση από την αυτοβιογραφική  θεματική που ακολουθήθηκε πιστά στη συνέχεια: Η χαμένη πρώτη μεταπολεμική γενιά, το όραμα του Νέου Κόσμου, ο ιδεατός έρωτας εν μέσω του πλούτου, οι ανταύγειες της δόξας, το ξεφάντωμα και ο απελπισμένος κυνισμός ξεδιπλώνονται διά του ψυχισμού ενός  αποφοίτου του Πρίνστον που προσπαθεί να ξανακερδίσει την καρδιά της άπιστης αγαπημένης του διά της συγγραφικής δόξας. Απέφερε στον Φιτζέραλντ κάποια χρήματα, καλές γενικά κριτικές και  τις πρώτες του δάφνες.

Σίνκλερ Λιούις, Δεν γίνονται αυτά εδώ, μτφ. Νίκος Α. Μάντης, σελ. 515, Καστανιώτης

Μια λογοτεχνική προφητεία για την εύθραυστη φύση της δημοκρατίας από τον πρώτο Αμερικανό νομπελίστα Σίνκλερ Λιούις, που ξαναέρχεται στην επικαιρότητα για προφανείς λόγους. Με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα να κυριαρχούν στην Ευρώπη του μεσοπολέμου και το Κραχ του ’29 να διαρρηγνύει την κοινωνική συνοχή, ο Λιούις κατασκευάζει μια εξαιρετικά επεξεργασμένη εκδοχή της δικτατορίας όπως θα μπορούσε να εγκαθιδρυθεί στην αμερικανική ήπειρο. Χιούμορ και πολιτικό δράμα σ’ ένα αξιοδιάβαστο αποτέλεσμα που επηρρέασε τον καίσλερ, τον Όργουελλ και αρκευά αργότερα τον Φίλιπ Ροθ.

Φραντς Κάφκα, Έρευνες ενός Σκύλου και άλλα διηγήματα, μτφ., πρόλογος, επίμετρο Αλεξάνδρα Ρασιδάκη, σελ.303, ΠΑΤΑΚΗΣ

Μια συλλογή από τα λιγότερο γνωστά έργα του καθοριστικού για τον σύγχρονο δυτικό κανόνα συγγραφέα. Η μετάφραση γίνεται από την κριτική έκδοση των έργων του Κάφκα, που βασίζεται στα αρχικά χειρόγραφά του και αποκαθιστά τις μετέπειτα παρεμβάσεις του επιμελητή του έργου του Μαξ Μπροντ. Η παιγνιώδης διάθεση και ο σαρκασμός συμπλέκονται με την μονίμως παρούσα υπαρξιακή αγωνία. Η διερώτηση για την ανθρώπινη κατάσταση εκτίθεται σε αντίστιξη με αυτήν του ζωικού βασιλείου. Ιδιαίτερα ενδιαφέρων το επίμετρο της Αλεξάνδρας Ρασιδάκη για το ρόλο των ζώων στο καφκικό έργο.

Μίλαν Κούντερα, Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ύπαρξης, σελ.344, μτφ. Γιάννης Η. Χάρης, Βιβλιοπωλείο της Εστίας

Μετά τριάντα χρόνια, η επανέκδοση του κλασσικού έργου του Κούντερα μας θυμίζει ότι ο κόσμος άλλαξε τόσο πολύ που  παραμένει ουσιωδώς ο ίδιος. Το βάρος της ιστορίας κι η ελαφρότητα της ύπαρξης (ή το αντίστροφο) συνιστούν το κεντρικό δίπολο της αφήγησης. Η «αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι» έμελλε να γίνει σύνθημα, βινιέτα, φιλοσοφική και πολιτική θέση. Ο ίδιος ο πενηνταπεντάχρονος τότε τσέχος συγγραφέας, μέσα από τον μελαγχολικό σκεπτικισμό που απέπνεε το έργο του, αποδεχόταν –αν δεν υπέβαλλε ο ίδιος στον αναγνώστη- την ποικιλότητα των ερμηνειών και τον απελευθερωτικό για την εποχή ηθικό σχετικισμό του.

Βόλφρανγκ Κέπεν, Περιστέρια στη Χλόη, μτφ Βασίλης Τσαλής, σελ. 320, ΚΡΙΤΙΚΗ

Σημαίνον έργο της γερμανικής γραμματείας, ένας έξοχος λογοτεχνικός στοχασμός πάνω στον μεταπολεμικό κόσμο και τις προοπτικές ενός νέου ολοκαυτώματος (τελειωτικού αυτή τη φορά). Συνειδησιακή ροή, εσωτερικοί μονόλογοι ή  διάλογοι και κυκλικός αφηγηματικός χρόνος δείχνουν επιρροές από τον Τζόυς και τον Φώκνερ, χτίζουν ωστόσο έναν διακριτό κόσμο από αλληλοτεμνόμενες ζωές. Βαθιά απαισιόδοξο αν και γραμμένο το ’50 -μεσούσης της ολικής  ανοικοδόμησης και της παγκόσμιας ανάπτυξης- λυτρωτικό ωστόσο μέσω της κριτικής του για την αυτονομημένη τεχνολογία και τις ψευδαισθήσεις της προόδου.  Αν ήταν να επιλέξω ένα και μόνο βιβλίο για τον χειμώνα, θα ήταν αυτό.

Βασίλι Γκρόσμαν, Τα πάντα ρει, μτφ. Γιώργος Μπλάνας, σελ. 230, ΓΚΟΒΟΣΤΗ.

Σε συνέχεια του μεγάλου έργου του Ζωή και Πεπρωμένο, ο Γκρόσμαν δούλευε το βιβλίο αυτό μέχρι τη μέρα του θανάτου του το 1964. Όπου, στην μετασταλινική Ρωσία των μέσων της δεκαετίας του ’50 ο κεντρικός ήρωας Ιβάν απελευθερώνεται μετά από τρεις δεκαετίες εγκλεισμού στα Γκουλάγκ και επανανακαλύπτει μια κοινωνία βυθισμένη στην παραίτηση και την υποταγή. Μέσω  αναδρομών σε λιμούς και εξορίες η σοβιετική κοινωνία περιγράφεται με αμείλικτα κριτική πέννα, και μόνο ο βαθύς ανθρωπισμός του Γκρόσμαν έρχεται να εξισορροπήσει τα πράγματα.

Ρίτσαρντ Φορντ, Ημέρα Ανεξαρτησίας, μτφ. Θωμάς Σκάσσης, σελ. 700, ΠΑΤΑΚΗΣ

Κατασκευάζοντας την ανθρωπογεωγραφία μιας ολόκληρης χώρας, ο Ρίτσαρντ Φορντ, αναρωτιέται για το νόημα της εθνικής  ανεξαρτησίας  και, μέσω αυτού, για την περιπέτεια  του καθενός μας.  Τρεις τόμοι των επτακοσίων τόσων σελίδων  με τον ίδιο κεντρικό ήρωα και αφηγητή,  μπορούν ασφαλώς να αποθαρρύνουν ακόμη και  τον φιλόπονο αναγνώστη. Ο Φορντ το αποτόλμησε ωστόσο γράφοντας ένα βιβλίο ανά δεκαετία  για τον βίο και την πολιτεία ενός από τους πλέον συμπαθείς χαρακτήρες στο  λογοτεχνικό στερέωμα, του Φρανκ Μπάσκομπ. Αναζήτηση ισορροπίας, ανεξαρτησία και ανθρωπογεωγραφική περιπλοκότητα είναι οι κεντρικές έννοιες που πραγματεύεται για να καταδείξει τους δύσκολους  συμβιβασμούς του βίου. Η τριλογία του Φορντ έχει χαρακτηρισθεί ως «ζωντανό αμερικανικό μουσείο»

Πέρλα Σουές, Κόκκινος Καπνός, μτφ. Αχιλλέας Κυριακίδης, σελ. 182, ΟΠΕΡΑ

Στην πλούσια σειρά νοτιοαμερικανικής λογοτεχνίας των εκδόσεων ΟΠΕΡΑ και με την εγγύηση της μετάφρασης του Αχιλλέα Κυριακίδη, έχουμε ένα ιδιαίτερο βιβλίο χωροθετημένο στις αργεντίνικες πάμπας των αρχών του προηγουμένου αιώνα. Υπαινικτικό,  ρέον, και με οικονομία εκφραστικών μέσων, το βιβλίο της Σουές εξιστορεί έμμεσα τον εποικισμό της αχανούς χώρας και την εμφύτευση ποικίλων ηθών από πολλαπλές εθνότητες, ενώ παράλληλα εκτυλίσσεται η προσωπική τραγωδία των ηρώων.

Χάνυα Γιαναχιγκάρα, Λίγη Ζωή, μτφ. Μαρία Ξυλούρη, σελ. 894 ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Ένα αμερικανικό μπεστ σέλλερ, πολιτικά ορθό και σχεδιασμένο ώστε ο όγκος του να μην παρεμποδίσει την πρόκληση  διαδοχικών συγκινήσεων, ιδεατά δακρύων. Με υπόστρωμα την ομοφυλοφιλία και την έκκληση για αγάπη,  με εξάρσεις  λυρισμού  και δάνεια από μελόδραμα σε αστικό περιβάλλον,  τέσσερις φίλοι  ενηλικιώνονται στη σύγχρονη Νέα Υόρκη φτιάχνοντας όνειρα και υλοποιώντας όχι λίγα από αυτά. Ώσπου το βιβλίο στρέφεται στην αποφλοίωση της κατάρρευσης ενός εκ των ηρώων που η ζωή του έχει  σφραγισθεί από την παιδοφιλία, τον σαδισμό, την κακοποίηση και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, από αισθήματα ενοχής, θυματοποίησης, τρόμου και  διαδοχικές ατυχίες του βίου.

Λάζλο Κράσναχορκάι, Η μελαγχολία της Αντίστασης, μτφ. Ιωάννα Αβραμίδου, σελ. 426, ΠΟΛΙΣ

Νικητής του Μπούκερ του 2015 για το Πόλεμος και Πόλεμος (επίσης ΠΟΛΙΣ) και σεναριογράφος του σκηνοθέτη Μπέλλα Ταρ, ο Κράσναχορκάι επανέρχεται με ένα μυθιστόρημα μελαγχολικό και σκοτεινό, πλήρες συμβολισμών και υπαινιγμών για το επερχόμενο τέλος του κόσμου. Όπου, σε μια ξεχασμένη ουγγρική πόλη, φτάνει ένα τσίρκο με μια φάλαινα προσθέτοντας στην γενική σύγχυση και τον υποδόριο τρόμο του πληθυσμού. Η εντροπία θριαμβεύει και ούτε οι τέχνες ούτε η απολυταρχία θα οδηγήσουν στη σωτηρία. Ανιχνεύοντας τα όρια του Λόγου, ο Κράσναχορκάι φτάνει  σε μια  υψηλή αισθητική της  απαισιοδοξίας. 

Φίλιπ Ντικ, Τα τρία στίγματα του Πάλμερ Έλντριτς, μτφ. Δημήτρης Αρβανίτης, ΚΕΔΡΟΣ

Σπουδαίος εκπρόσωπος της επιστημονικής φαντασίας, ο Ντικ πέθανε νωρίς, στα 1982, αφήνοντας πίσω του δεκάδες εξαιρετικά επεξεργασμένα βιβλία γύρω από τον πόλεμο ανθρώπου- μηχανής, την έννοια της εντροπίας, την ρομποτική  και τον βιολογικό έλεγχο της ζωής. Γνωστότερος ίσως από το περίφημο Ηλεκτρικό Πρόβατό του (ΚΕΔΡΟΣ) που μεταφέρθηκε στο σινεμά ως Μπλέηντ Ράννερ, εδώ ασχολείται με τη βιομηχανία των ψευδαισθήσεων και τον συμπαντικό έλεγχο της πληροφορίας. Ο ήρωάς του θυμίζει Πολίτη Κέην και οι φιλοσοφικές προεκτάσεις του βιβλίου μοιάζουν καλά ριζωμένες σε άφθονη επιστημονική γνώση.

Τζόναθαν Φράνζεν, Αγνή, μτφ. Γιώργος Ίκαρος- Μπαμπασάκης, σελ. 736. ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Το πέμπτο μυθιστόρημα του Φράνζεν περιέχει πολλαπλές αφηγηματικές γραμμές, άφθονους, ως συνήθως, λεπτομερώς περιγραφόμενους ήρωες, και ποικίλα σύγχρονα  θέματα, από τον ρόλο του ίντερνετ ώς την αναζήτηση ταυτότητας, την μητρότητα, την πυρηνική ενέργεια και την ιδιοποίηση κρατικών πληροφοριών στο στυλ του Τζούλιαν Ασσάνζ. Το ζήτημα είναι αν αυτό το μείγμα παράγει στο τέλος σύνθεση, πέραν της κορύφωσης που υπηρετεί με συνέπεια.  Η ηρωίδα, ονομαζόμενη Αγνή, αναζητεί τον άγνωστο πατέρα της επιδιδόμενη σε «αγνές» δραστηριότητες, όπως ακριβώς ο Φράνζεν  όταν μεταβάλλεται σε παρατηρητή (και προασπιστή)  πουλιών. Ακόμη μια επιμήκης,  λοιπόν, προσεκτικά επεξεργασμένη  νωπογραφία,   σε αναζήτηση θέματος, κάτι σαν καλό σήριαλ της καλωδιακής που φιλοδοξεί να υποκαταστήσει το κοινωνικό μυθιστόρημα του 19^ου αιώνα. Το ερώτημα είναι αν ο Φράνζεν μπορεί να γίνει Ντίκενς.

Joost de Vries, Ο καθηγητής είναι νεκρός, μτφ. Ινώ βαν Ντάικ Μπαλτά, σελ. 344, ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Μυθιστόρημα έκπληξη από τον 32χρονο ανερχόμενο Ολλανδό. Όπου ο θάνατος ενός πληθωρικού καθηγητή, κυρίαρχου στο πεδίο της σχετικιστικής μεταμοντέρνας ιστοριογραφίας και υπηρέτη των λεγομένων «χιτλερικών σπουδών», θα ανοίξει την όρεξη των επίδοξων διαδόχων. Η γοητεία του Κακού κυριαρχεί, μέχρι ο ήρωας και αφηγητής να έρθει αντιμέτωπος με τα πραγματικά λείψανα του ναζισμού. Τότε τον λόγο θα πάρει η δημοκρατία με τα καλά και τα κακά της. Σημειωτέον ότι «Δημοκρατία» ή  αλλιώς «Πολιτεία» (κατά Πλάτωνα) τιτλοφορείται  στα ολλανδικά το ευφυές και φιλόδοξο αυτό βιβλίο – άγνωστο γιατί επελέγη ο αστυνομικής έμπνευσης ελληνικός τίτλος.

Φίλιπ Μάγιερ, Ο Γιος, μτφ. Ιλάειρα Διονυσοπούλου, σελ. 686, ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ

Γνωστός από την Αμερικανική Σκουριά, ο Μάγιερ επανέρχεται στο δεύτερο αυτό βιβλίο του με μια επική αφήγηση για την Άγρια Δύση στα μέσα του 19^ου αιώνα. Προκύπτει  ένα ξαναδιάβασμα της ιστορίας του γουέστερν (λογοτεχνικού και κινηματογραφικού) που συχνά θυμίζει Κόρμακ ΜακΚάρθυ ή και Άρθουρ Πενν (Το Μεγάλο Ανθρωπάκι). Όπου ο γιος δολοφονηθέντων από τους Κομάντσι γονέων αναθρέφεται ως Ινδιάνος για να αντιμετωπίσει όλα τα πιθανά ηθικά και ταυτοτικά διλήμματα όταν έρχεται η κρίσιμη ώρα, αλλά  και να τα κληροδοτήσει στους απογόνους του.

  

Κολμ Τομπίν, Μπρούκλιν, μτφ. –επίμετρο Αθηνά Δημητριάδου, εισαγωγή Αθηνά Δημητριάδου, Άρης Μπερλής, σελ. 381, ΙΚΑΡΟΣ

Ό 60χρονος Ιρλανδός Κολμ Τομπίν μεταφράζεται και σχολιάζεται με ιδιαίτερη επιτυχία από την Αθηνά Δημητριάδου τα τελευταία χρόνια. Διόλου λάτρης της πλοκής, επικεντρώνεται στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων και κυρίως των ηρωίδων του, ερευνώντας θέματα όπως οι διαγενεακές σχέσεις, η ομοφυλοφιλία, ο τρόμος του AIDS, η μετανάστευση και η επιστροφή στα πατρώα εδάφη. Εδώ η φτωχή ηρωίδα μεταναστεύει στις ΗΠΑ και κτίζει μια νέα ζωή  για να αναγκασθεί σύντομα να επιλέξει πατρίδα εν μέσω των οικογενειακών καταναγκασμών. Εγκρατής και δεξιοτεχνική αφήγηση, με τις εντάσεις να υποφώσκουν και τις σιωπές να κυριαρχούν.

Ζοζέ Λουίς Πεϊσότο, Γκαλβέϊας, μτφ. Αθηνά Ψυλλια, σελ. 303, ΚΕΔΡΟΣ

Από τα καλά νέα ονόματα της πορτογαλικής σκηνής, ο Πεϊσότο έγινε γνωστός στη χώρα μας με το Νεκροταφείο Πιάνων και, κυρίως με το Βιβλίο. Η αγροτική Πορτογαλία με τις νοοτροπίες, τα πάθη και τις ανθρώπινες μικρότητές της είναι ο χώρος όπου ο συγγραφέας  αναπνέει άνετα. Έτσι κι εδώ. Ένας μετεωρίτης αναστατώνει τις ζωές και αναποδογυρίζει τις ισορροπίες στην κωμόπολη Γκαλβέιας , που συμβαίνει να είναι και πατρίδα του Πεϊσότο.  Η γραφή αναδεικνύει πρωτοτυπία και δεν λείπουν οι οξυδερκείς  ματιές στα πράγματα του κόσμου τούτου.

Bandi, Η καταγγελία, μτφ. Βασίλης Κιμούλης, σελ. 254, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Έχει η Βόρεια Κορέα λογοτεχνία; Αν ναι, υπό ποιες συνθήκες παράγεται; Το καθεστώς της οικογένειας Κιμ Ιλ Σουνγκ και οι νομοτέλειες του εφαρμοσμένου μαρξισμού ανατέμνονται εδώ διά χειρός ενός συγγραφέα με ψευδώνυμο που τα γραπτά του φυγαδεύτηκαν παράνομα στη Δύση. Πέραν του πολιτικού φορτίου του βιβλίου προκύπτει  μια πολύ ενδιαφέρουσα, από καθαρά λογοτεχνική άποψη, συλλογή διηγημάτων. Όπου ένα μωρό παθαίνει νευρικές κρίσεις  όποτε βλέπει πορτρέτα του Μαρξ στην κεντρική πλατεία της Πυονγκ Γιανγκ, όπου η κοινωνία οργανώνεται στη βάση του χαφιεδισμού  και οικογένειες εξορίζονται επειδή δεν οδύρονται επαρκώς στην κηδεία του ηγέτη. Από πολλές απόψεις συγκλονιστικό.

 *Περιβαλλοντολόγος, γεωγράφος και μηχανικός ο Μιχάλης Μοδινός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Θεωρητικός και ακτιβιστής του οικολογικού κινήματος, συνεργάστηκε με διεθνείς οργανισμούς, δίδαξε σε ακαδημαϊκά ιδρύματα ανά τον κόσμο, ενώ υπήρξε ιδρυτής και εκδότης της Νέας Οικολογίας, πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Περιβάλλοντος και διευθυντής του Διεπιστημονικού Ινστιτούτου Περιβαλλοντικών Ερευνών. Στο δοκιμιακό - ερευνητικό του έργο περιλαμβάνονται τα βιβλία "Μύθοι της ανάπτυξης στους τροπικούς" (Στοχαστής), "Από την Εδέμ στο καθαρτήριο" (Εξάντας), "Τοπογραφίες" (Στοχαστής), "Το παιγνίδι της ανάπτυξης" (Τροχαλία) και "Η αρχαιολογία της ανάπτυξης" (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης). Από το 2005 στράφηκε συστηματικά στην λογοτεχνία και την κριτική της. 

Από τις εκδόσεις Καστανιώτη έχουν κυκλοφορήσει τα μυθιστορήματά του "Χρυσή ακτή", 2005, "Ο μεγάλος Αμπάι", 2007, "Επιστροφή", 2009 (βραβείο Ιδρύματος Πέτρου Χάρη Ακαδημίας Αθηνών) "Η σχεδία", 2011 (Διάκριση της Επιτροπής Κρατικών Βραβείων και υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Λογοτεχνικό Βραβείο) και "Άγρια Δύση - μια ερωτική ιστορία", 2013.

To προτελευταίο βιβλίο "Τελευταία έξοδος: Στυμφαλία" (2014) κυκλοφόρησε από το Βιβλιοπωλείο της Εστίας.
Το τελευταίο βιβλίο του "Εκουατόρια" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.